Tanuki

Nie jest to co prawda komentarz do recenzji, ale jestem pod ogromnym wrażeniem bloga o operze! Myślałem, że blogi hobbistycznie zniknęły już z Internetu, a tu miłe zaskoczenie :)

Pozdrawiam!

O, to chętnie usłyszę, co Cię zainteresowało :), bo ja mam na razie w planach tylko kontynuowanie „Boku no hero academia” i czekam z niecierpliwością na „Kyoukou Suiri” (mam nadzieję, że tym razem będzie więcej o samych bohaterach). Poza tym „Tomo­‑chan wa Onnanoko!” miło mnie zaskoczyło, przynajmniej w pierwszym odcinku.

Łojeja, to ja oglądam chyba wszystko! Jak będzie chciało Ci się to czytać, zapraszam do mojego podsumowania :) Za Boku no hiro, wstyd się przyznać, wciąż się nie wzięłam. A Kyoukou Suiri to będzie jakaś kontynuacja, tak? Kontynuacje, których nie zaczęłam wcześniej zwykle pomijam… Coś byś polecał szczególnie?

Ars no Kyojuu – po pierwszym odcinku jestem mega podjarana :)

Bungou Stray Dogs – ogromną fanką nie jestem, ale miło mi się to ogląda od lat.

Flaglia (Gaina)- czekam na premierę

High Card – znudziło mnie po 3 minutach, a skoro sezon napięty, odrzuciłam

Hikari no Ou – czekam na premierę

Koori Zokusei Danshi to Cool na Douryou Joshi – póki co jest słodko, zobacyzmy, czy nie będzie zbyt naiwnie.

Mononogatari – czekam na premierę

NieR:Automata Ver1.1a – muzyka jest przepiękna, ale zobaczę jak dalej


Nokemono­‑tachi no Yoru – znudziło mnie po 3 minutach, a skoro sezon napięty, odrzuciłam

The Legend of Heroes: Sen no Kiseki – Northern War – znudziło mnie po 3 minutach, a skoro sezon napięty, odrzuciłam

Tokyo Revengers: Seiya Kessen Hen – jak w temacie Dogsów, nie jestem ogromną fanką, ale oglądam z ciekawości

Trigun Stampede – uwielbiam oryginalnego Triguna i miałam ogromne obawy, ale póki co jest bardzo dobrze. Inaczej, ale dobrze.

Tsundere Akuyaku Reijou Liselotte to Jikkyou no Endou­‑kun to Kaisetsu no Kobayashi­‑san – to jest absolutnie przeurocze póki co :).

„Bocchi” jest w porządku, aczkolwiek trochę nie rozumiem o co tyle szumu – tzn. są tam rzeczy genialne (kreacja głównej bohaterki, jej „odpały”, gdy snuje wręcz postapokaliptyczne scenariusze swoich działań), ale cała reszta jest dla mnie co najwyżej „OK”. Z gatunku „słodkich dziewcząt robiących słodkie rzeczy” zdecydowanie bardziej przekonało mnie „Do it yourself” :)

Właśnie za motywem słodkich dziewcząt robiących słodkie rzeczy nie przepadam, więc DIY raczej nie ruszę. Hm… ale może jednak z ciekawości zajrzę do Bocchi? Nawet genialne zaledwie elementy nie zdarzają się często :).

„Akiba Maid Sensou” – doskonale rozumiem. Mi się ta seria strasznie podobała, ale jest tak dziwna, że mogę usłyszeć dowolną ocenę i nie będę zaskoczony (taki odpowiednik „Kreta” w kinie animowanym – swoją drogą polecam zobaczyć choćby trailer do filmu Jodorowsky'ego. Żaden inny film nie zrobił mi takiego „WTF?” :) ). „Summer time render” obejrzałem wyłącznie dlatego, że latem praktycznie nie miałem niczego do oglądania i bardzo miło się zaskoczyłem, choć horrorów normalnie nie tykam :) „Sono Bisque Doll wa Koi o Suru” jest trochę problematyczne z powodu frywolności całej serii (jakoś ten przymiotnik dobrze mi tu pasuje), ale jak człowiek odsunie na bok fanserwis, to dostaje zaskakująco ciepłą opowieść o związku dwojga porządnych, trochę zdziwaczałych nastolatków :)

Ooo to film musze zapamiętać, nie słyszałam o nim, bo do Akiba raczej się nie przekonam… Za to bardzo mnie zachęcił Twój opis o „Sono Bisque Doll wa Koi o Suru”. Miło znaleźć ciepłą opowieść o w miarę realistycznym związku :).

W „Do it yourself” urzekło mnie to, że animacja idzie razem z fabułą i jej przesłaniem (czyli styl animacji, lokacje, kolorystyka – wszystko podąża za historią). No i główna bohaterka jest bardzo oryginalna. Zwykle takie postacie robią za komediowe tło, a tu siedzi sobie w pierwszym rzędzie i miejsca nie chce oddać :)

Ładnie piszesz o DIY :). Ale właśnie sam gatunek mnie nie kusi, więc jednak na tym się zatrzymam :).